Narcyz i jego pogoń za ideałem. Czy w tym szaleńczym wyścigu o najlepszą pozycję w społeczeństwie jest w ogóle miejsce dla tej drugiej osoby? Czy narcyz w ogóle uważa, że potrzebuje swojej drugiej połówki? O tym, jak zakochuje się narcyz i dlaczego z reguły właśnie w ten sposób, można dowiedzieć się podczas lektury tego artykułu. Jak rozpoznać narcyza, jakie są cechy narcyza i jak właściwie wygląda związek z narcyzem. Przekonaj się, czy możesz zbudować związek z osobą z narcystycznym zaburzeniem osobowości.
Czy narcyz się nie zakochuje?
Badacze twierdzą, że narcyzowi (człowiek o narcystycznym zaburzeniu osobowości) łatwiej żyje się, gdy unika stałych związków. Lubiący być cały czas w centrum uwagi w związku, chce by jego potrzeby były najważniejsze, ale czy o to chodzi w związku? Z „bycia razem” wynika częste bywanie w swojej obecności, dzielenie się problemami i wspólne ich rozwiązywanie, a więc sytuacje, które wiążą się z pokazaniem drugiej osoby swojej słabości. Dlatego właśnie ponoć wielu narcyzów unika stałych związków – wolą bycie singlami, randkowanie. Łatwo mu spędzać czas, gdy sam czuje się świetnie i wygląda reprezentatywnie, mówi o swoich sukcesach, swoim życiu, zwraca na siebie uwagę podbudowując samoocenę. Gorzej, gdy nie ma humoru, energii lub gdy prezentuje się kiepsko. Życie narcyza nie jest łatwe, choć doskonale dąży do realizacji własnych celów i zaspokojenia jego potrzeb. Brak empatii jest cechą, dzięki której narcyz doskonale sprawdza się w showbiznesie czy biznesie, oraz wszędzie tam, gdzie można dążyć po trupach do celu. Ale czy tak powinien też wyglądać związek? Osobowość narcystyczna w związku potrzebuje szczególnego traktowania?
Związki? Niebezpieczne…
Tak myśli wielu narcyzów. Jest to poza ich kontrolą i świadomością, ale gdzieś głęboko są przekonani, że związek nie ma szans na sukces. Wracają przekonania tkwiące nam pod skórą od dzieciństwa – „rodzice mnie nie doceniali, inni też się na mnie nie poznają i uwierzą we mnie”. Wydana przez niego „przepowiednia” spełnia się prędzej czy później, ze względu na mimowolne, ale regularnie działanie przeciwko unii z drugą osobą – przez obawy, które się w nas tkwią.
Narcyz nie akceptuje siebie – to właśnie dlatego szuka potwierdzenia swojej wyjątkowości w oczach innych. Innych ludzi też widzi inaczej – zdarza się mu zakochiwać nie w człowieku, ale w jego wyidealizowanym obrazie. Terapeuci często mówią o tym, że związek narcyza z drugą osobą jest troszkę podobny, do jakie relacji ma z samym sobą – nie poznaje, ani w sumie nawet nie chce jakoś pilnie poznawać drugiego człowieka. Potrzebuje za to iluzji, przekonania o nim – wyobraża sobie drugą osobę jako idealną i podtrzymuje ten wizerunek. Jaką funkcję ma taki „nieprawdziwy” związek? Podnosi nasze własne mniemanie o sobie. Jeżeli ta druga „super osoba” jest z nami, możemy tkwić w jej blasku, przekonani jednocześnie o swojej świetności – „bo przecież oboje jesteśmy tacy super i jesteśmy razem”.
Narcyz wymaga od swojego partnera tego, czego wymaga od siebie
Wizerunek osoby, z którą jesteśmy, musi być nieskalany – idealny. Moment, w którym nasz partner okaże słabość, może być początkiem konfliktu. Zwrot akcji w drodze na szczyt kariery, ochłodzenie wizerunku partnera wśród otoczenia sprawia, że narcyz traci grunt pod nogami – nie może już dłużej trzymać się iluzji, w którą wierzył. Odwraca się od tego, co nie spełnia jego wysokich wymagań. Przeinacza fakty, kłamie, wpędza w poczucie winy tak, aby wybielić swój obraz.
Związek dwóch narcyzów, Narcyz z narcyzem – to może funkcjonować
Dwie podobne osoby mogą się dogadywać. Łatwiej będzie dążyć do upragnionego ideału, bo nasz partner ma takie same potrzeby – też będzie się starał wypromować swój wizerunek, osiągnąć sukces, co będzie się podobało drugiej osobie, będącej w związku.
Udaje im się dogadywać, bo mają podobne charaktery. Nie są pewni swojej wartości, więc nieustannie się testują. Narcystyczna para regularnie drażni się i oddala od siebie, sprawdza, czy druga osoba jest nadal nią zainteresowana. Flirty z innymi osobami, wyłączanie telefonu, wywoływanie małych sprzeczek bez powodu i obrażanie się – to dostarczanie bodźców i badanie reakcji partnera. Gdy druga osoba przestaje odpowiadać zgodnie z naszymi przewidywaniami, zabawa się odwraca i my zaczynamy gonić za drugą osobą, która odpycha nas, sprawdzając, jak zareagujemy.
Taki związek może trwać długo, nie oznacza to jednak, że jest on udany lub przynosi nam szczęście. Bardziej przypomina kłamstwo. Oboje jesteśmy daleko od siebie, każdy pracuje na siebie i sprawdza, czy partner nam dorównuje i podwyższa nasz status w społeczeństwie. Nikt w związku nie ma wytchnienia od niekończących się gierek, nie ma spokoju, nie ma zaufania. Jeśli potrzebujesz pomocy, aby móc rozwiązać problemy w związku, skorzystaj z porady specjalisty. Rozwiązaniem może być też terapia dla par.
Czy narcyz może być z kimś, kto nim nie jest?
Badacze nie sądzą, żeby taki związek miał szansę powodzenia. Osoba, która nie jest narcyzem (osobowością narcystyczną), zwyczajnie może nie wytrzymać stałego napięcia wiszącego w powietrzu. Będzie zmęczony stałym testowaniem, zabawą w kotka i myszkę, brakiem zaufania – przecież to ono cementuje związek. Narcyz nie będzie w stanie uwierzyć w to, że został pokochany – wiecznie będzie zazdrosny i będzie próbować flirtować z innymi. Osobowość narcystyczna użyje Twojego poczucia winy, aby Cię zmanipulować. Czy wejście w taką toksyczną relację jest dobrym pomysłem?
Zabawa cudzymi uczuciami jest wykańczająca.
Czym jest zdobycie cudzego serca dla narcyza? Spełnieniem jednego z jego największych marzeń i jednocześnie postawienie się w sytuacji, w której odczuwa wielkie obawy. Będąc chorobliwie zazdrosny narcystyczny partner, często stosujący przemoc psychiczną może sprawić, że zamiast parterem/rką będziesz figurować jako jego ofiara.
