Jedni uważają, że kluczem do udanego związku jest jak najwięcej podobieństw, w tym zbliżony rok urodzenia oraz doświadczenie. Inni przekonują, że prawdziwa miłość nie pyta o wiek. Która z tych grup ma rację? Czy duża różnica wieku między partnerami stanowi przeszkodę na drodze do wspólnego szczęścia? A może w rzeczywistości ta kwestia nie ma żadnego znaczenia?
Wiek partnerów – czy to ważne?
Większość z nas od najmłodszych lat przyswaja sobie model związku, w którym obie osoby są w zbliżonym do siebie wieku. Zarówno wzorce rodzinne, jak i model prezentowany w popkulturze uczą nas, że kiedyś z pewnością spotkamy atrakcyjnego dla nas rówieśnika, zakochamy się w nim i po pewnym czasie założymy rodzinę. Jednak rzeczywistość rzadko w stu procentach odpowiada temu uśrednionemu ideałowi.
Życie pisze różne scenariusze – jednym z nich może być niespodziewany przypływ uczuć do osoby dużo starszej lub znacznie młodszej od nas. Co możemy zrobić w takiej sytuacji? Czy miłość do kogoś w zupełnie innym wieku jest skazana na porażkę? Związek z partnerem, który znajduje się na innym etapie życia, nierzadko stanowi wyzwanie.
Inny wiek, inny człowiek i jego oczekiwania?
Często zdarza się, że jedna z osób w relacji jest już dojrzałym, poukładanym człowiekiem, a druga dopiero wkracza w dorosłe życie. Nawet jeśli nie brakuje im wspólnych tematów oraz łączy ich chemia, prędzej czy później do głosu mogą dojść różnice w zakresie oczekiwań wobec życia.
Osoba młoda zwykle ma niespożytą energię, chce się bawić i czerpać z codzienności pełnymi garściami. Starszy partner zaś pragnie stabilizacji i uporządkowanego funkcjonowania.
Czy zawsze jednak? Oczywiście może być na odwrót.
Jedna z zakochanych osób może marzyć o małżeństwie i dzieciach, zaś ta, która jest „po przejściach”, nie zawsze jest gotowa wracać do tego etapu życia. A czasami po prostu mamy inne oczekiwania i potrzeby.
„A co ludzie powiedzą?”
Związek z dużo starszym lub dużo młodszym partnerem bywa również powodem do krytycznych komentarzy otoczenia. Wiele osób dopatruje się w takim układzie nieszczerych intencji oraz chęci wykorzystania jednej ze stron przez drugą. Nasi znajomi mogą mieć również problem ze znalezieniem wspólnego języka z osobą w innym wieku.
Czasami pojawiają się kłopoty związane ze stosunkami w rodzinie: czy dorosłe dzieci zaakceptują macochę, która jest ich rówieśniczką? Jak powinny wyglądać rozmowy naszych rodziców z dorównującym im wiekiem zięciem? Aby stworzyć szczęśliwą relację ze znacznie starszym lub młodszym partnerem, przede wszystkim nie powinniśmy udawać, że różnica wieku między nami nie istnieje.
Nie możemy wymagać od czterdziestolatka, by zachowywał się jak dwudziestolatek. Musimy liczyć się z tym, że nasz dużo starszy ukochany nie zawsze będzie miał ochotę na całonocne imprezowanie, wakacje pod namiotem lub spontaniczny spływ kajakowy.
Analogicznie, nieuczciwe byłoby zmuszanie bardzo młodej osoby, by całkowicie wyzbyła się swojego młodzieńczego entuzjazmu i charakterystycznego dla jej wieku szaleństwa. Warto zdać sobie sprawę, że związek z dużo starszym lub młodszym partnerem wygląda nieco inaczej niż relacja z rówieśnikiem.
Z drugiej strony nie warto też posługiwać się takimi stereotypami. Osoby po 40tce mogą równie chętnie spędzać czas aktywnie, jak 20-latkowei.
Podstawowa zasada : jeśli nasza miłość ma być silna i trwała, musimy zaakceptować siebie nawzajem.
W chwilach, w których nasze oczekiwania dotyczące spędzania wolnego czasu będą się rozmywały, powinniśmy wziąć pod uwagę zrobienie czegoś samotnie lub w innym, bardziej zbliżonym wiekiem towarzystwie. Zaś w sytuacji, w której różnice są poważniejsze i dotyczą oczekiwań dotyczących przyszłości oraz planów na dalsze życie – jedynym rozwiązaniem jest szczera rozmowa i zastanowienie się nad tym, w jakich sprawach jesteśmy w stanie pójść na kompromis.
Nie przejmuj się opiniami innych
Czasami partnerzy w związku dogadują się doskonale, a mimo to spotykają się z trudnościami dotyczącymi dzielącej ich różnicy wieku. Problemem bywają oceny oraz komentarze ze strony otoczenia. Jeśli pochodzą one od osób, które są nam obce lub nie należą do naszych najbliższych, najlepszym sposobem będzie ich ignorowanie. Najważniejsze jest to, by kochająca się para była ze sobą szczęśliwa – wścibscy sąsiedzi w końcu przestaną interesować się naszym życiem i znajdą sobie inny obiekt plotek.
Znacznie trudniej jest, jeśli krytyka napływa ze strony ważnych dla nas osób: członków rodziny lub bliskich przyjaciół. Choć tego rodzaju reakcje bywają przejawem troski, zwykle są bardzo nieprzyjemne dla samych zainteresowanych. Nawet jeśli kusi nas, by zdecydowanie ucinać wszelkie uwagi i odpowiadać na nie w niezbyt uprzejmy sposób, spróbujmy zrozumieć swoich bliskich. Nasi rodzice z pewnością wyobrażali sobie, że zakochamy się równolatku i w odpowiednim momencie założymy z nim rodzinę. Niewykluczone, że boją się trudności, które mogą nas spotkać np. w wyniku ułożenia sobie życia ze znacznie starszym mężczyzną.
W takiej sytuacji warto zachować spokój i wytłumaczyć im, że ten związek jest wynikiem naszej świadomej, przemyślanej decyzji. Jego zaakceptowanie może im zająć trochę czasu, jednak prędzej czy później z pewnością przywykną do naszego partnera, a nawet go polubią. Choć duża różnica wieku w bliskiej relacji może stanowić pewną trudność, z pewnością nie przekreśla naszych szans na harmonijne, szczęśliwe wspólne życie. Warto uświadomić sobie, że związki równolatków również nie są wolne od komplikacji.
Najważniejszy jest wzajemny szacunek, lojalność i nieustanna praca nad łączącą nas bliskością. O prawdziwą miłość warto dbać – a jeśli wspólnie uda nam się pokonać przeciwności, nasz związek jeszcze się umocni.
