Terapia ISTDP – czy to odpowiednia forma psychoterapii dla Ciebie?

ISTDP (Intensive Short-Term Dynamic Psychotherapy) korzysta z osiągnięć dwóch szkół psychoterapii – psychodynamicznej i poznawczej. Podczas spotkań psychoterapeuta i pacjent szukają źródła traum i problemów pacjenta, które wpływają na powstanie niewłaściwego wzorca przywiązania do ludzi, który może istotnie wpływać na jakość pracy podczas psychoterapii. Przeżycia, wspomnienia i uczucia po przeprocesowaniu przez pacjenta pozwalają mu na przebudowanie sposobu wchodzenia w relację ze swoim wnętrzem i innymi ludźmi.

Intensywna – krótkoterminowa – dynamiczna

Terapia skupia się na świecie wewnętrznym (intrapsychicznym) osoby, która uczestniczy w psychoterapii. Terapeuta pomaga jej zrozumieć, że może się ona stać „najlepszym ekspertem” w kwestii swojego życia, jeżeli pozwoli samemu sobie zrozumieć swoje uczucia i reakcje. Psychoterapeuta zadaje wiele pytań, dzięki którym może poznać swoje rozmówcę. Rozmowa powinna być wolna od porad, przekonywania i podawania gotowych rozwiązań, a mimo to psychoterapeuta jest bardzo aktywny i powinien zachęcać do tego osobę, która bierze udział w terapii.

Bierność w żadnej terapii nie jest pomocna – samo opowiadanie o problemach i trudnych wspomnieniach nie wystarczy, aby otworzyć się na nowe podejście i inne sposoby radzenia sobie z emocjami. Właśnie dlatego terapeuta jest wyposażony w konkretne narzędzia do prowadzenia terapii – bywa, że terapeuta bywa wyjątkowo stanowczy, kiedy sytuacja tego wymaga, gdyż bez pracy pacjenta, jego aktywności i obserwacji samego siebie bardzo trudne jest osiągnięcie wyników.

W ISTDP chodzi o to, żeby terapia jednej osoby trwała jak najkrócej, jak to możliwe. Dlatego pierwsza sesja zwana „sesją próbną” jest intensywna i trwa od 2 do nawet 3 godzin. W trakcie tego czasu terapeuta ma możliwość postawienia diagnozy, ocenienia problemów i omówienia z pacjentem cel oraz sposób pracy. Po tym spotkaniu osoba, która zgłosiła się do poradni, może zastanowić się, czy chce podjąć tę terapię. Pierwszy etap terapii to do 10 spotkań trwających od 1 do 1,5 godziny. Po tych tej turze dochodzi do podsumowania osiągnięć. Jeżeli cel został osiągnięty, terapia jest zakończona, jeżeli nie, spotkania można kontynuować przez kolejne 10 sesji. Terapia zwykle trwa nie więcej niż 40 spotkań.

Konflikt potrzeby z reakcją obronną

U podstaw terapii ISTDP leży założenie, że objawy zaburzenia powstają w wyniku konfliktu między nieuświadomionymi emocjami i popędami a czymś w rodzaju wewnętrznego strażnika, który nie pozwala im przedostać się do świadomości i przerodzić się w czyn. Powoduje to napięcie, czasami lęk, których nie rozumiemy. To napięcie jest tak nieprzyjemne, że organizm próbuje się bronić, co powoduje różne problematyczne objawy.

W tym podejściu aktywny musi być zarówno terapeuta, jak i pacjent. Zaczyna się pracę od stworzenia szczerej relacji zarówno w sferze świadomej i nieświadomej. Skupienie się nad tym jest o tyle istotne, że jeżeli pacjent przez wiele lat miał trudności z kontaktami z resztą otoczenia, będzie nieświadomie bronił się przed kontaktem, ukrywał uczucia i trzymał dystans.

Terapeuta ma do dyspozycji wiele metod, za pomocą których może kierować drugą osobę do konfrontacji. Zaczyna prezentować pacjentowi, w jaki sposób ten nieświadomie odpycha rozmówcę. Uświadamia mu także, w jaki sposób negatywny sposób działają na niego te zachowania obronne i że jeżeli ich nie porzuci, problemy, z którymi się zmaga, nie zostaną rozwiązane.

Przebudzenie świadomości

Kiedy pacjent zaczyna zauważać, że przez niektóre swoje zachowania sam sprawiał, że czuł się nieszczęśliwy, jest gotowy do zmiany. Świadomy pacjent rozumie, że niektóre zdarzenia i uczucia mogą wywoływać u niego lęk, a w efekcie reakcję obronną. Pozwala mu to zrezygnować w tych sposób reagowania, które go paraliżują i nie pozwalają mu nawiązywać relacji z otoczeniem. Nagle jego świat uczuć zaczyna być o wiele głębszy i bardziej różnorodny, a on sam zaczyna z zainteresowaniem badać ten świat.

Wtedy terapeuta może się przekształcić w towarzysza podróży, pomagać pacjentowi poznawać siebie, walczyć z lękiem, jeżeli jest taka potrzeba. W ISTDP wyróżnia się schemat, który nazywa się trójkątem konfliktu. Jego wierzchołki reprezentują impuls, który powoduje reakcję, lęk, i obronę. Istnieje także trójkąt osób – konkretne lęki, zachowania i uczucia są zawsze rozpatrywane w konkretnej rzeczywistości: relacji z terapeutą w trakcie sesji terapeutycznej, relacji z kimś z obecnego życia pacjenta lub relacji tworzone w przeszłości z jakimiś osobami.

ISTDP w praktyce

Nie da się zamknąć charakterystyki całego nurtu w krótkim artykule. Osoby zainteresowane tą terapią zapraszamy do kontaktu z naszą poradnią psychologiczną. Terapią ISTDP w Psychologgii zajmuje się Agata Sobiecka. Spotkania w tej formie umożliwiają organizowanie spotkań nawet dla osób, które są ograniczone czasowo – np. przez obycie podwójnej sesji raz na dwa tygodnie.