Bulimia objawy
Bulimia – to choroba o podłożu psychicznym, która polega na zjadaniu dużych, bywa, że olbrzymich wręcz ilości pożywienia w relatywnie krótkim czasie – podczas napadu bulimicznego. Często kaloryczność takiego „posiłku” wielokrotnie przewyższa dzienne zapotrzebowanie na kalorie. Osoba chora na bulimię może mieć napad obżerania się co kilka dni, może mieć kilka jednego dnia.
Bulimię można rozpoznać, gdy osoba:
· ma powracające okresy żarłoczności
· zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia
· czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności,
· regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, ścisła dieta, głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne,
· ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące,
· przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze.
Charakterystyczne dla bulimii są działania zapobiegające przytyciu (tzw. kompensacyjne) takie jak:
· wywoływanie wymiotów,
· restrykcyjne diety, głodówki,
· użycie środków przeczyszczających, moczopędnych,
· wykonywanie lewatyw,
· intensywne, wręcz nadmierne ćwiczenia fizyczne.
Bulimia jest chorobą o podłożu psychicznym a osoby chore na nią zwykle czują się głodne nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Większość pacjentów dotkniętych bulimią to kobiety.
Bulimię należy odróżnić od kompulsywnego objadania się. Osoby cierpiące na bulimię, jakkolwiek zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym zachowaniem związanym z odżywianiem się, przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być szkodliwe dla zdrowia.
Zdarza się, że osoby chore na bulimię dzielą dni na "dobre", gdy nie odczuwają przymusu objadania się, i "złe" kiedy nie mogą powstrzymać łaknienia. Są świadome tego, że niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa.
Bulimia bardzo często dotyka osoby, które nie akceptują swojego wyglądu, wagi, nie czują się dobrze w swoim ciele i pragną za wszelką cenę polepszyć swoje samopoczucie.
Najczęstsze psychologiczne uwarunkowania towarzyszące bulimii to brak samoakceptacji, trudności osoby w zakresie samoregulacji i samokontroli, konflikty i zaniedbania w rodzinie, poczucie braku akceptacji przez otoczenie.
Bulimia może przybrać:
· Postać z przeczyszczaniem: podczas epizodu żarłoczności psychicznej osoba chora prowokuje wymioty i/ lub nadużywa leki przeczyszczające, moczopędne albo stosuje lewatywy.
· Postać bez przeczyszczania: podczas epizodu żarłoczności psychicznej chora osoba głodówki lub nadmierne ćwiczenia fizyczne ale unika prowokowania wymiotów używania środków przeczyszczających.
Najważniejszym elementem leczenia bulimii jest psychoterapia, czasem terapię wspomaga się środkami farmakologicznymi.